۱- چراغ های مناسب انتخاب شده و توزیع نور یکنواخت باشد .
۲ – کوچکترین فیدر قابل قبول برای خطوط روشنایی برابر ۱۰ آمپر است.
۳ – سیم ارت برای تمام چراغ ها منظور شود.
۴ – حداکثر تعداد چراغ (نقطه روشنایی ) روی هر خط در فضای های متعدد برابر ۱۲ عدد است . ولی یک فضای واحد محدودیت تعداد ندارد و فقط محدود به بار مجاز فیوز مربوطه می باشد.
۵ – اگر سطح روشنایی طراحی شده خیلی پایین باشد ( مثلا کمتر از حداقل مقدار استاندارد ) به عنوان اشکال مطرح می شود .
۶ – استفاده از کلید مینیاتوری برای خاموش و روشن کردن چراغ یا هر وسیله دیگر ممنوع است .( گاهی برای کنترل روشنایی فضاهای بزرگ این کار اشتباه را انجام می دهند .)
۷ – در صورت استفاده از چشم الکترونیک ، لازم است نوع چشمی ، از نظر نحوه زاویه دید و برد چشم ی ذکر گردد .
۸ – در مکان هایی از قبیل حمام، پشت بام، حیاط و هر مکانی که خطر پاشیدن آب به چراغ وجود دارد باید از چراغ حباب دار ضد آب استفاده شود. ( ip ( 45
۹ – حداکثر افت ولتاژ در خطوط روشنایی برابر ۳ % از تابلو کنتور تا انتهای خط روش نایی است ( این مشکل در روشنایی محوطه های وسیع مانندپارکینگ ، مجتمع ها ،فضای باز مجموعه ها و یا راه پله ساختمان های بلند مرتبه پیش می آید ) توجه شود که روشنایی برخلاف پریز از نوع بار گسترده است .
۱۰ – کلید ها باید با توجه به کاربرد ،از نوع مناسب انتخاب و در جای صحیح و مناسب جانمایی گردند .( مثلا کلید تک پل برای پله استفاده نشود .)
۱۱ – انشعاب گرفتن از خطوط تغذیه پریزها برای روشنایی اجتناب شود.
۱۳ – روشنایی اضطراری با باطری برای مشاعات ساختمان از قبیل راه های خروج ،راه پله ها ، ورودی ساختمان ،لابیو ….. منظور شده باشد و منبع تامین انرژی آن مشخص باشد .
۱۴ – باید تغذیه به کلید داده شود نه به چراغ ! در محل ها ی خاصی که برق رسانی به چندین اتاق می باشد که ارتباط با همدیگر امکان پذیر نباشد تغذیه از طریق جعبه تقسیم تعبیه شده در ورودی اتاقها ، استفاده شود.
منبع : برق نیوز